Op zoek naar het beste

Malin Elmlid, geboren in Zweden, was werkzaam in de mode-industrie en volgde het ‘low carbs’-dieet. Geen pasta, geen aardappelen, geen brood. Maar aangezien Malin gek is op brood, besloot ze om alleen ‘goed’ brood te eten. En daar ontstond haar dilemma. Ze was niet tevreden met het brood dat in haar toenmalige woonplaats Berlijn verkrijgbaar was. Daarom begon ze haar eigen brood te bakken, een wit zuurdesembrood, gemaakt met alleen meel, water en zout.

Omdat ze slechts drie ingrediënten gebruikte, was het belangrijk voor Malin om de beste ingrediënten te gebruiken die ze kon vinden, en om de duizenden jaren oude traditie te volgen voor het bakken van zuurdesembrood. Hier was natuurlijk veel tijd en toewijding voor nodig, maar voor Malin was het dat allemaal waard. Toen ze haar broodbakvaardigheden had geperfectioneerd en tevreden was met het resultaat, begon ze broden weg te geven die ze zelf niet op kon eten. En toen mensen haar daarvoor wilden bedanken, kreeg Malin van alles terug: van een concertkaartje en gitaarlessen tot een gerepareerde fiets, maar ook een inkijkje in het leven en de verhalen van andere mensen. Zo ontstond The Bread Exchange.

Na bijna 20 jaar in het bruisende Berlijn en verschillende interessante reizen, zowel voor haar werk als met haar brood, ging Malin op zoek naar een woning in het noorden, in haar geboorteland Zweden. Ze had geluk en vond een huis in een klein, pittoresk dorp aan de oostkust van Zweden, niet ver van waar ze is opgegroeid. Het was meteen duidelijk dat het huis toe was aan een grondige renovatie. Geschiedenisliefhebber Malin begon te graven in het verleden van het huis en zijn bewoners, om zo inzicht te krijgen in alle details en verhalen van de woning en om op die manier de juiste materialen en kleuren te kunnen kiezen.

De keuken was de grootste uitdaging van het hele renovatieproject. Maar Malin heeft geen spijt van de moeite die de keuken heeft gekost, want: “Het is de belangrijkste ruimte, het hart van het huis en de plaats waar we de meeste tijd doorbrengen als gezin.”

Malin wilde dat de keuken een organisch deel zou zijn van het huis, een keuken waarbij je het gevoel hebt dat hij er altijd is geweest. Om dat gevoel te bereiken, koos Malin voor meubels op maat, in de stijl van de eerste keuken van het huis, geschilderd met olieverf van lijnzaad die in die tijd werd gebruikt. Voor het aanrecht koos ze voor kalksteen, typisch voor de regio, en het kookeiland is gemaakt van brede planken van dennenhout uit de nabijgelegen bossen, met het potentieel om door de jaren heen nog mooier te worden. De aanpak van Malin voor de renovatie lijkt op de manier waarop ze haar brood bakt: ze sluit geen compromissen wat betreft ingrediënten en tijd.

Het aanrecht is op zo'n manier geplaatst dat je uitzicht hebt op zee terwijl je de afwas doet. En als je aan het kookeiland staat, kun je het vuur in de tegelkachel zien branden: water ontmoet water, en vuur ontmoet vuur. Elk detail is goed doordacht, en dat is geen verrassing. Malin ziet zichzelf als curator van het huis: iemand die er zorg voor draagt en het beschermt en behoudt voor de volgende generatie.